Είμαι φωτογράφος;
Είδα τη φωτογραφική μηχανή. Η όψη της και ο σχεδιασμός της παρέα με την περιέργεια μου, με έκαναν να την πιάσω στα χέρια μου. Κοίταξα μέσα και πάτησα το κουμπί. Κλικ. Είμαι φωτογράφος;
Συνέχισα να φωτογραφίζω. Κυρίως στις διακοπές μου όπου ο χρόνος περίσσευε και οι εικόνες περνούσαν εμπρός από τα μάτια μου χωρίς κόπο. Η μηχανή ήταν «του κιλού» και την είχα πάντα πεταμένη κάπου εκεί δίπλα μου. Όταν μια σκηνή μου άρεσε, έκανα το κλικ. Ηλιοβασίλεμα, ανατολή, Κυκλάδες, βουνά, χιόνια, αυτοκίνητα, γέφυρες κ.α. Πολύ ωραίες φωτογραφίες στα μάτια μου και η παρατήρησή τους στην οθόνη της φωτογραφικής με γέμιζε με ικανοποίηση. Είμαι φωτογράφος;
Αισθάνθηκα ότι έπρεπε να κάνω κάτι για να βελτιώσω τις ικανότητές μου και έτσι πήγα σε ένα σεμινάριο φωτογραφίας με καλλιτεχνικό προσανατολισμό. Ήρθα σε επαφή με τους καθιερωμένους φωτογράφους και την δουλειά τους. Κάποιοι με εντυπωσίασαν ενώ κάποιο άλλοι όχι. Προσπάθησα να ακολουθήσω τον τρόπο σκέψης τους και να καταλάβω τις φωτογραφίες που περνούσαν από μπροστά μου. Δεν το κατάφερα παρόλο που επιδόθηκα σε ένα αδυσώπητο κυνηγητό εικόνων. Πέρασαν 2 χρόνια και δεν έβλεπα διαφορά παρόλο που είχα γεμίσει ένα σκληρό δίσκο με φωτογραφίες, εκ των οποίων κάποιες θα μπορούσαν να γίνουν εξώφυλλο περιοδικού. Είμαι φωτογράφος;
Ήρθε η ώρα να βαφτίσω το παιδί μου και έψαξα να βρω έναν επαγγελματία για να αποθανατίσει το μυστήριο. Κατά τη διάρκεια των λήψεων καθώς και μετά βλέποντας το αποτέλεσμα, αναρωτήθηκα ποια είναι τα χαρακτηριστικά ενός φωτογράφου. Είναι ο επαγγελματισμός; Είναι οι τεχνικές γνώσεις; Είναι ο εξοπλισμός; Τελικά, υπήρχε κάποια συσχέτιση ανάμεσα σε εμένα και εκείνον; Και τελικά, αφού δεν φωτογραφίζω εκδηλώσεις και μυστήρια, είμαι φωτογράφος;
Στο πάρτι γενεθλίων του γιού μου, φωτογράφιζα τα κεράκια, τα παιδάκια, τον κλόουν. Μέχρι που ένα παιδάκι ρωτάει το γιο μου: Ο πατέρας σου είναι φωτογράφος; Με κοιτάζει και με ρωτάει: μπαμπά είσαι φωτογράφος; Τον κοιτάζω με απορία και σκέφτομαι…. Είμαι φωτογράφος;
Δεν ξέρω τι είναι ένας φωτογράφος καθώς επίσης δεν γνωρίζω τι αντιλαμβάνεται ο κόσμος από τον ρόλο «φωτογράφος». Ασχολούμαι με τη φωτογραφία και την τέχνη της φωτογραφίας αλλά αισθάνομαι ανάξιος να με ονομάσω φωτογράφο. Νομίζω ότι αυτό που κάνω είναι κάτι πιο απλό και δεν νιώθω έτοιμος να αυτοαποκαλεστώ φωτογράφος. Άλλωστε η ζωή μου είναι γεμάτη από ρόλους όπως πατέρας, υπάλληλος, οδηγός, προϊστάμενος, υφιστάμενος, εργαζόμενος, εκπαιδευτής, καθοδηγητής, σύμβουλος, μάστορας κ.α. Ο κάθε ρόλος με γεμίζει με ευθύνες και υποχρεώσεις. Δεν ψάχνω για τίτλους, απλά θέλω να φωτογραφίζω γιατί αυτό με γεμίζει και με ξεκουράζει, εκτονώνει την ένταση της ημέρας και με εκφράζει. Δεν θέλω να του βάλω ταμπέλα. Δεν θέλω να το υποστηρίξω, αν χρειαστεί. Δεν θέλω να το δηλώνω.
Το μόνο που θέλω είναι… να είμαι φωτογράφος. Για μένα!
